مبدا کشت برنج هاشمی از سال ۱۳۶۴ توسط فردی به نام یوسف هاشمی در روستای چاپارخانه خمام از توابع شهرستان رشت کشف شده و پرورش یافته است و در حال حاضر تقریبا بیشتر کشاورزان گیلانی این نوع برنج را کشت میکنند.
آقای یوسف هاشمی شالیکاری شمالی است که یک خوشه برنج آن تبدیل به میلیون ها خوشه برنج شد. در نیمی از شالیزارهای کشور کشت می شود ولی بانی آن را کسی نمی شناسد.
او اولین بار در سال ۱۳۶۴ متوجه چند خوشه برنج دانه درشت در داخل مزرعه سه هکتاری خود شد و این خوشه را از سایر خوشه ها جدا و به عنوان تخم جو برای سال آینده نگهداری کرد. و آن را در زمین جدا کاشت. وی چهار سال از این خوشه ها به عنوان تخم جدا و استفاده کرد. وقتی صاحب شالکوبی متوجه شد که این فرد رقمی را به کارخانه می آورد که با بقیه برنج ها فرق می کند و مورد استقبال کشاورزان قرار گرفته، اسم برنج هاشمی بر آن نهادند.
برنج هاشمی جزو برنج های قدبلند به حساب می آید. یعنی ساقه و خوشه آن بلندتر از برنج های دیگر است. وقتی که خوشه آن را در کنار برنج های خوب دیگر ، قرار می دهید، متوجه می شوید که طول بیشتری دارد. تعداد شلتوک هایی که در طول خوشه قرار گرفته اند باعث می شوند که قد برنج بیشتر بشود. هم چون جوان رشیدی که حضورش در شالیزار ، جولان طراوت و تازگی است. خوشه آن نیز طول بیشتری دارد و بلندتر از برنج های دیگر است.
به دلیل این که این برنج ، ساقه بلندی دارد ، هر زمینی نمی تواند این برنج خوب را داشته باشد و پرورش بدهد. زمین کاشت ، باید از نظر مواد مغذی در حد مناسبی باشد؛ وگرنه در صورتی که توانایی شالیزار در حدی نباشد که بتواند تغذیه مناسبی را برای برنج هاشمی داشته باشد، این برنج خم می شود و ساقه های آن روی زمین می افتد. به این حالت اصطلاحا گفته می شود که ساقه برنج ، خوابیده یا افتاده است. این مساله همیشه جزو دغدغه های کشاورزان برنج کار است و به شدت از افتاد.
